�وله‏های جوش داده شده به روش مقاومت الکتریکی/ الکتروفیوژن (ERW و EFW)

استانداردهای ASME 36.10 و ASME 36.19 اصلی‏ترین مجموعه مشخصاتی هستند که تمامی استانداردهای لازم در زمینه ابعاد لوله‏های فولادی بدون درز و درزدار را توضیح می‏دهند. علاوه بر آن، استاندارد ASME B16.25 به چگونگی آماده‎سازی اتصالات جوش لب به لب بین لوله‏ها می‏پردازد و استاندارد ASME B16.49 نیز درباره جزئیات علامت‏گذاری آن‏هاست.

• Customize size that meet exact design requirement (Diameter, Thickness, Length).

• Greater strength, double welded seam has the effect of a spiral band around the pipe.

• Greater pressure resistant, Stress, and Friction. The spiral band has the effect of adding greater structural strength, 25% higher pressures than longitudinally welded pipes and ERW Pipes.

• Spiral pipe is harder to weld

• Spiral pipe have a longer weld and are therefore prone to more failures

• Spiral pipe are more exposed to propagating cracks

• Spiral pipe have problems in pigging operations

لوله‏هایی که در کارخانه تولید می‏شوند با طول دقیق برش داده نمی شوند، بلکه تحت شرایط زیر تحویل داده می شوند:

- طول لوله های (SRL) با طولی در حدود 5 تا 7 متر

- طول لوله های (DRL) در حدود 11 تا 13 متر

لازم به ذکر است که ساخت لوله‏های با ابعاد طولی کمتر یا بیشتر نیز امکان‏پذیر است اما از نظر محاسباتی منطقی‏تر آن است که از این استانداردهای طولی استفاده شود؛ چرا که ساخت سایر ابعاد غیراستاندارد احتمالا به صرف هزینه بیشتر منجر خواهد شد.

سه نوع مختلف در مورد آرایش انتهای لوله‏ها وجود دارد:

• انتهای ساده (PE)

• انتهای رزوه شده (TE)

• انتهای پخ شده (BE)

گروه اول به طور معمول در سیستم‏هایی که به لوله‏های با قطر کمتر نیاز دارند، و در ترکیب با فلنج‏های اسلیپون و فلنج‏ها و اتصالات سوکتی استفاده می‏شوند.

کاربرد گروه دوم نیز از روی نام آن به خوبی مشخص است؛ این گروه از لوله‏ها معمولا در سیستم‏هایی که به لوله‏های با قطر کمتر نیاز دارند و با فلنج‏ها و اتصالات رزوه شده به یکدیگر متصل می‏شوند کاربرد دارند.

گروه سوم را می‏توان برای قطرهای مختلف فلنج‏ها یا اتصالات جوش لب به لب استفاده کرد که به طور مستقیم (یا یک فاصله بسیار کوچک 3 تا 4 میلیمتری) به یکدیگر یا به لوله جوشکاری می شوند. لازم به ذکر است که نقاط انتهایی اغلب به اندازه زاویه 30 درجه و پیشانی یا ضخامت ریشه 6/1 میلیمتر (با واریانس mm 8/0 ±) ماشین‏کاری می‏شوند.

در ساخت این لوله‏ها، انجام عملیات حرارتی پیش از جوشکاری و پس از جوشکاری الزامی و حیاتی است. انجام عملیات حرارتی پیش از جوشکاری، در کنار آماده‏سازی سطح جوش و نیز استفاده از سیم مصرفی کم هیدروژن می‏تواند خطر ایجاد ترک هیدروژنی در هنگام جوشکاری را از بین ببرد. به همین ترتیب، انجام عملیات حرارتی پس از جوشکاری نیز به کنترل مشکلات احتمالی قابل توجه از جمله تبدیل زیرلایه به یک ساختار مارتنزیت تمپر نشده در طول این فرآیند کمک خواهد کرد.