برخلاف فرآیند نورد سرد که در دمای پایینتر از دمای تبلور مجدد فلز انجام میشود، نورد گرم در دماهای بالاتر صورت میپذیرد. از آن جایی که لولههای بدون درز نورد گرم نسبت به نوع سرد از استحکام پیچشی بالاتری برخوردار هستند، مقاومت پیچشی بهتری نیز دارند.
مزایا
در لوله فولادی بدون درز نورد گرم ممکن است ریزساختار ریختگی شمش فولادی دچار تغییر شود، دانه های کریستالی فولاد ریزتر گردد و نقصهای ریزساختاری آن از بین برود؛ به این ترتیب ساختار فولاد فشردهتر شده و خواص مکانیکی آن اصلاح میشود. این اصلاح، در جهتی که نورد انجام شده است صورت میگیرد، به گونهای که فولاد دیگر ایزوتروپیک نخواهد بود. علاوه بر آن، تحت دمای بالا و فشار زیاد میتوان حبابهای شکل گرفته، شکافها و تخلخلها را از بین برد.
معایب
• بعد از انجام فرآیند نورد گرم، ترکیبات غیرفلزیِ داخل فولاد (به طور عمده سولفیدها و اکسیدها، و نیز سیلیکات) که درون یک شیت فشرده شدهاند منجر به لایه لایه شدن ورقه میشوند. در اثر فرآیند کشش، وضعیت این لایههای ایجاد شده در ضخامت ورقه فولاد به طرز قابل ملاحظهای بدتر میشود و ممکن است به شکل پارگی بین لایهای در انقباض جوش ظاهر شود. کرنشهای موضعی ناشی از انقباض جوش، چندین مرتبه به کرنش تسلیم میرسد، و میزان این کرنشها بسیار بیشتر از مقداری است که با فشار بار ایجاد شده است.
• تنش باقیمانده که به دلیل فرآیند سرد کردن ناهمگن ایجاد میشود؛ تنشی داخلی می باشد. فولاد نورد گرم در تمامی مقاطع عرضی مختلف چنین تنشی را خواهد داشت. لازم به ذکر است که هر چه ابعاد مقطع بیشتر باشد، این تنش نیز بیشتر خواهد بود. اگر چه تنش باقیمانده در یک حالت تعادل قرار دارد، اما ممکن است در شرایطی که قطعات فولادی تحت تاثیر نیروهای خارجی و یا عوامل خاصی مانند تغییر شکل، استحکام و فرسودگی و ... قرار میگیرند، اثر معکوس داشته باشد.
• محصولات فولادی نورد گرم را نمیتوان به راحتی از نظر ضخامت و عرض لبهها کنترل نمود. در فولاد نورد گرم حتی اگر فولاد طول یا ضخامت اولیه استانداردی داشته باشد، انبساط و انقباض ناشی از تغییر دما صورت میگیرد و یا بعد از فرآیند سرد شدن تغییرات منفی در فولاد اتفاق میافتند. واضح است که این تفاوت در ضخامت و عرض لبههای فولاد بر روی عملکرد آن تاثیر منفی خواهد گذاشت.
