برای تولید و ساخت زانوییها، سه راهی ها، کاهندهها و سایر اتصالات لوله، روشهای تولید بسیار متنوعی وجود دارد.
اتصالات لوله از میلهها، لولههای بدون درز، و لولههای درزدار با مواد پرکننده (از لولههای ERW & EFW نمیتوان برای ساخت اتصالات استفاده کرد) ساخته میشوند. اتصالاتی که قطرهای بزرگی دارند نیز از پلیتها ساخته میشوند.
هر محصول، طی فرآیندهای مخصوص به خود ساخته و تولید میشود. با توجه به نوع مواد به کار رفته، ابعاد و اندازهها، شکل و فرم، کاربری، استانداردها و ویژگیهای خاص هر محصول، در مورد مناسبترین فرآیند تولید برای آن تصمیمگیری خواهد شد.
برای اطلاعات بیشتر با ما تماس بگیرید مرکز پشتیبانی:
- این روش یکی از رایجترین روشهای ساخت زانوییها از لولهها به شمار میرود.
- پس از آن که مواد خام حرارت داده شدند، بر روی یک قالب که به آن ماندرل میگویند فشرده میشوند. ماندرل باعث میشود که لوله پهن شده و به طور همزمان خم شود. از این روش میتوان برای انواع گستردهای از ابعاد و اندازهها استفاده کرد.
- ویژگیهای روش خم کردن ماندرل تا حد بسیار زیادی به فرم یکپارچه و اندازههای ماندرل بستگی دارد.
- زانوییهای تولید شده با روش خم کردن ماندرل گرم، نسبت به زانوییهایی که با روشهای دیگر ساخته میشوند دارای مزایایی از جمله میزان انحرافات بسیار کم در ضخامت دیواره و شعاع خم کوچک هستند.
- روش اکستروژن (شکل دهی سرد)
- در این روش لولهای که قطر آن با قطر محصول نهایی مساوی است در داخل یک قالب کشیده میشود و به شکل و فرم دلخواه درمیآید.
- از این روش معمولا برای زانوییهای استنلس استیل با اندازه کوچک و متوسط استفاده میشود.
- روش UO (جوشکاری)
در این روش، پلیت به شکل دلخواه با طراحی خاص برش داده میشود. سپس داخل یک قالب U شکل و با استفاده از یک قالب به فرم دلخواه درمیآید و بعد از آن، همین فرآیند در داخل یک قالب استوانهای یا O شکل و با استفاده از یک قالب دیگر تکرار میشود. به همین دلیل به این روش، روش UO میگویند. پس از شکلدهی توسط قالب استوانهای، محل اتصال آن از داخل و خارج جوش داده میشود.
روش شکل دهی گرم و خم کردن با قالب
در این روش لوله قبل از انجام هر فرآیندی تحت بازرسی قرار می گیرد. سپس لوله با طول مشخص برش داده شده و جهت بیضی شدن سطح مقطع در قالب مشخصی قرار می گیرد. پس از آن جهت ایجاد شعاع زانویی، لوله در قالب دیگری خم می گردد. در مرحله بعد زانویی تولید شده تحت عملیات حرارتی قرار می گیرد. در نهایت تمیزکاری، پخ کردن (beveling) و پوشش دهی به ترتیب جهت نهایی کردن محصول انجام می شوند.
-روش شکل دهی هیدرولیک (Hydraulic Bulge)
قطعه بریده شده از لوله در داخل قالب هیدرولیک قرار میگیرد و مایعی داخل لوله را پر میکند. سپس فشار هیدرولیکی شاخه را در داخل دریچه باز ثابت قالب فشار میدهد.
این روش به ایجاد سطح صاف و خوبی منجر میشود. اگرچه با این روش نمیتوان سه راهی های با ضخامت بیشتر را تولید کرد.
-روش موناکا
این روش تولید شبیه به روش تولید زانویی است. در این روش از پلیت فولادی به عنوان ماده اولیه استفاده میشود.
در این روش دو قطعه پلیت به صورت متقارن برش داده و شکلدهی میشوند و سپس به یکدیگر جوش داده میشوند.
- روش اکستروژن گرم
• سه راهی هایی که قطرهای بزرگی دارند، ضخامت دیواره آنها سنگین است و/ یا از مواد خاصی تهیه میشوند که کار با آنها دشوار و چالشبرانگیز است. این اتصالات را نمی توان با روش هیدرولیک تولید کرد. این نوع از سه راهی ها با روش اکستروژن گرم ساخته میشوند.
• در روش اکستروژن گرم، به طور معمول از لوله با قطر بزرگتر نسبت به قطر محصول نهایی استفاده میشود. شاخه خروجی، با کمک یک ابزار اکستروژن، از داخل لوله به بیرون کشیده میشود.
• در صورت نیاز میتوان سایر اندازههای دلخواه شاخه اصلی و شاخه خروجی را نیز با استفاده از قالب پرس کننده تولید نمود.
-روش تغییر شکل با قالب
یکی از رایجترین روشهای تولید کاهندهها استفاده از قالب بیرونی است.
در این روش، لوله برش داده شده و در داخل قالب تحت فشار قرار میگیرد. در این حالت، یک انتهای لوله به گونه ای فشرده میشود که اندازه کوچکتری نسبت به انتهای دیگر خواهد داشت. این روش برای ساخت کاهندههای کوچک و متوسط مناسب است.
-روش تغییرشکل ورق
در ساخت کاهندهها می توان از ورق نیز استفاده کرد.
با استفاده از روش UO، ورق به شکل خاص دلخواه طراحی و برش داده میشود و سپس در داخل یک قالب U شکل و بعد در قالب O شکل فرمدهی میشود. در نهایت نیز با جوشکاری درز، فرآیند به پایان میرسد.
-روش کشش عمیق
درپوشها یا کپ ها با روش کشش عمیق ساخته میشوند. در این روش، پلیت به شکل دایرهای برش داده شده و توسط یک قالب کشش عمیق شکلدهی میشود.
-روش شعله
Stub end یا فلنجهای joint lap، توسط روش شعله تولید میشوند. انتهای لوله تحت شعله قرار گرفته و به سمت بیرون خم میشود و سطح فلنج را به وجود میآورد. Stub end را میتوان با روش فورج نیز تولید کرد که در آن، بلوک فورج شده برای رسیدن به اندازههای موردنظر ماشینکاری میشود.
اتصالات فورج
برای استفاده از روش فورج و تغییر شکل اتصالات، گزینههای متعددی وجود دارد. دو تا از متداولترین فرآیندها، فورج با قالب باز و فورج با قالب بسته است. این دو نوع روش اگر چه از نظر ایده اصلی استفاده از فشار و دما برای تغییر شکل ماده مشابه یکدیگر هستند، اما از نظر چگونگی کاربرد قالب برای شکلدهی به فلز متمایز از یکدیگر عمل میکنند.
+عملیات فورج با قالب باز
در این فرآیند، یک قطعه از فلز بین چند قالب که به طور کامل ماده را نمیبندند تغییر شکل داده میشود. فلز در اثر چکش خوردن یا stamp شدن توسط قالب ها و حرکت آنها، تغییر شکل پیدا میکند تا به فرم مورد نظر برسد. محصولاتی که به این روش تولید میشوند اغلب به اصلاح و ماشینکاری ثانویه نیاز دارند تا حدود مجاز مورد نیاز بر اساس ویژگیهای تعریف شده برای محصول نهایی را برآورده سازند. این روش اغلب برای فورج کوتاه مدت قطعاتی که از نظر طراحی پیچیده نیستند (مانند دیسکها، حلقهها، سیلندرها و شفتها) مورد استفاده قرار میگیرد. شکلهای سفارشی را نیز میتوان با استفاده از این روش تولید کرد. تکرار فرآیند شکلدهی ماده میتواند استحکام ساختار دانهبندی ماده را افزایش دهد. برخی از مزایای این روش عبارتند از بهبود مقاومت در برابر خستگی و افزایش استحکام و مقاومت محصول.
+عملیات فورج با قالب بسته
این روش (که به آن قالب فورج فشاری نیز میگویند) فرآیند تغییر شکل فلز است که از نیروی فشاری برای به هم فشردن قطعه فلزی و پر کردن یک قالب استفاده میکند. در برخی از فرآیندهای فورج با قالب بسته، مجموعه متوالی از قالبهای فشاری برای شکلدهی به فرم ماده تا دستیابی به شکل نهایی دلخواه استفاده میشوند. این که ماده را باید چند بار از داخل قالب عبور داد تا محصول نهایی بدست آید به عواملی مانند نوع ماده مورد استفاده، میزان شدت و اهمیت محدودههای مجاز و نیاز به عملیات حرارتی بستگی دارد.